Voor altijd een klein litteken op m’n hart

Gastblogger: Mirjam Willemsen

8 minuten. 2 uur.

Soms is het in de nacht nog een ding voor me. Ook al was de bevalling 1,5 jaar geleden. We keken dit weekend samen foto’s terug van onze 5 dagen in het ziekenhuis. Zulke waardevolle foto’s. Waar de liefde en de pijn vanaf straalt.

Misschien lag het daar wel aan, dat ik niet metéén die klik met Lua had, die Roy wel voelde. Dat ik na 64 uur verlost werd door een keizersnede, onder de medicatie, Lua in foetale nood, en ik haar pas na 8 minuten te zien kreeg. Niet die navelstreng uitkloppen wat we zo graag wilden, of Roy die haar op mijn borst mocht leggen. Nee van mijn bevallingsplan was letterlijk niks over.

Lua moest eerst opgelapt worden, ze was blauw, paars, had het zwaar. Na 8 minuten zag ik haar en meteen moest ze weer mee. 2 uur later werd ik naar haar toe gereden. Ze had al een flesje melk kregen van het ziekenhuis. Een luier om en aangekleed in een badstof rompertje, ook van het ziekenhuis. TWEE UUR later. En dan je kind vast kunnen houden. Eventjes dan, want we lagen ieder op een andere afdeling.

Hét ultieme postpartum herstelprogramma

Download nu

Dat Lua haar eerste uren alleen op de wereld beleefde, zonder haar ouders, wilde ik niet. Daarom sliep Roy bij haar. En reden ze mij weer terug naar Verloskunde.

Het is geen verwijt naar het ziekenhuis. Het ging nu eenmaal zo. Pas nu besef ik hoe gek dat eigenlijk is. Ik heb haar 9 maanden gedragen. Ze kent mijn geur, mn hartslag. En eenmaal uit dat vertrouwde huisje, was ik daar niet. En de nacht daarna ook niet.. Dit zou niet zo mogen zijn. Voor altijd een klein litteken op m’n hart.

Heeft dit artikel je geholpen?

thumb_up_alt thumb_down_alt

Deel dit artikel

Ontvang een melding bij de start van een sprong!

Wil je graag voorbereid zijn wanneer een sprong zich bij jouw baby aandient? Schrijf je gratis in voor onze sprongenwekker en ontvang altijd een melding wanneer een sprong gaat beginnen!

Wat is je uitgerekende datum?(Vereist)