Drie kinderen in 1,5 jaar

“Volgens mij ben ik weer zwanger” zei ik tegen Nick toen Joa 8 maanden was. “Ben je over tijd dan? ” vroeg hij. Het duurde nog een aantal dagen voordat de maandstonden zich aan moesten dienen maar ik was pas net gestopt met borstvoeding en er was nog geen pijl op mijn cyclus te trekken. Ik voelde me zo extreem zwanger zonder ‘echte’ aanleiding, veel erger dan bij Joa. Er verscheen een ligt streepje op de test en ik riep Nick. Voor deze dag hadden we het überhaupt nog nooit over een eventueel tweede kindje gehad, we zaten nog helemaal vol van de komst van Joa. “Dat is wel een heel ligt streepje, doe over een paar dagen maar opnieuw!” was zijn reactie. Na een uitleg van mij dat een streep toch echt een streep is moesten we echt wel even wennen.

Wat er bij mij meteen ontstond was een enorm schuldgevoel naar Joa. We hádden toch al een gezond kindje. En hij was er pas net, en dan moesten we nu al onze aandacht gaan verdelen. Ook het idee dat zoveel mensen zo graag (nog) een kindje wilden en wij dit ‘zomaar’ kregen en ik niet meteen dolblij was vrat aan me. Je hebt vrouwen die zijn op hun gelukkigst als ze zwanger zijn, ik niet. Ik haatte het stiekem en hier voelde ik me dan weer schuldig over. Ook voelde ik deze zwangerschap dat ik véél meer hormonen in me had waardoor ik zelf al een bepaald voorgevoel had.

Een tweeling

Bij de verloskundige werd mijn voorgevoel bevestigd: Ik zag meteen twee vruchtvliezen maar dacht nog; “Fleur jij kunt geen echo lezen, misschien zijn het wel je organen, weet jij veel!”. Maar de verloskundige bevestigde mijn eerste gevoel; we verwachtte een tweeling! Drie kindjes binnen 1,5 jaar, wat een film! Ik begon enorm te lachen, maar had alleen nog niet in de gaten dat ik zelf een grote hoofdrol had in deze film.

Nick was inmiddels net zo wit als zijn mondkapje en Joa vond vooral de TV prachtig en gierde het uit. Een van mijn eerste stiekeme gedachte was wel: “Een tweelingzwangerschap duurt vaak korter toch? Yes, korter zwanger!”. Toen het begon door te dringen voelde ik vooral paniek. Hoe gingen we dit doen? Joa sliep nét door op dat moment. Konden we ooit nog slapen of douchen? Hoe vervoer je 3 kinderen in autostoelen? De hele zwangerschap bleef het schuldgevoel. Ik genoot daarvoor van álles wat Joa deed. Maar nu voelde ik me zo beroerd dat ik alleen maar bezig was met wanneer hij weer weg was of sliep. Hoe moest dit als de tweeling geboren was?

Liefde op het eerste gezicht

Inmiddels is de tweeling een aantal weken bij ons. Ik heb ze zelfs tot 37,5 week gedragen en ze zijn na een inleiding via de natuurlijke weg gekomen. We mochten zelfs diezelfde dag al naar huis. De volgende ochtend kwam Joa thuis. Ik had nooit kunnen dromen dat het zo leuk voor hem zou zijn, de eerste ontmoeting was hij opslag verliefd op zijn broertje Lee en zusje Lexi. Hij vreet ze nog net niet op en is de héle dag bezig met aaien, knuffelen en spulletjes naar ze brengen. Wel pittig voor ons omdat hij niet in de gaten heeft dat hij met zijn volle gewicht op ze gaat liggen om ze vervolgens een ‘zacht’ kusje te geven. Maar al mijn zorgen en schuldgevoel is voor niets geweest, we hadden hem absoluut niet gelukkiger kunnen maken en we genieten met volle teugen van ons grote gezin!

Bron foto: Malou Peters