Moeder zijn is.. een onbeschrijfelijk gevoel waar je je niet op kan voorbereiden 

Mijn kinderwens was al vroeg aanwezig. Sterker nog, ik was ervan overtuigd dat ik op een vroege leeftijd moeder zou worden. Een wens die natuurlijk helemaal niet te voorspellen of te plannen is. Door een paar mislukte relaties en mooie stappen op carrièregebied werd deze lang gekoesterde wens dan ook steeds verder uitgesteld. Onder het mom: “ik heb nog alle tijd” probeerde ik mij niet druk te maken, maar aan de andere kant word ik er natuurlijk niet jonger op. Daarnaast stelden vrienden, collega’s en vooral onbekende mensen om me heen steeds meer de vraag of ik er al over na had gedacht om moeder te worden. Hoe ouder ik werd, hoe lastiger het was om deze vraag te beantwoorden. “Ja natuurlijk wil ik dat, maar het liefst met een partner samen!” 

Waarom moet ik daar nu opeens over stressen? Omdat ik inmiddels de 35 jaar gepasseerd ben? Ik kan je vertellen dat de druk van buitenaf mij soms best onzeker heeft gemaakt. Kan of mag je nog wel moeder willen worden als de 40 dichtbij komt? Is dat wel verantwoordelijk? Moet je dat nog wel willen? Nou, het antwoord is wat mij betreft absoluut een JA!

Mijn droom werd werkelijkheid

Ik ben net een paar dagen 40 en moeder van het allerleukste jongetje van 1,5 jaar! Eindelijk die lang gekoesterde droom is werkelijkheid geworden! 

Echter ging dit niet zonder slag of stoot. De weg ernaartoe vond ik namelijk best wel een uitdaging. Zwanger worden op mijn 38ste ging daarentegen echt sneller dan verwacht. Na het verwijderen van mijn spiraal, hadden we binnen 2 maanden een positieve zwangerschapstest!

Dan zal die roze wolk nu wel ergens moeten komen zou je denken toch?! Maar de dagen vol misselijkheid, de veranderingen van je lichaam en het leven tijdens de corona-pandemie zorgde ervoor dat ik niet echt kon genieten van mijn zwangerschap. Je hebt vrouwen die stralen en pronken met hun mooie zwangere buik. Ik? Ik was het tegenovergestelde. Ik voelde mij een opgezwollen nijlpaard met olifantenvoeten en een driedubbele onderkin! Niet dat ik er ook echt zo bij liep, helemaal niet zelfs, want achteraf gezien vond ik mijzelf prachtig zwanger. Maar de onzekerheid tijdens die 9 maanden was heel erg aanwezig. Gelukkig is dat het achteraf gezien allemaal waard. Want zeg nou eerlijk, hoe bijzonder is het dat je lichaam gewoon een mensje kan creëren en er alles aan doet om het zo goed mogelijk op de wereld te zetten?? Daar blijf ik mij over verbazen!  

Vanaf de allereerste positieve test voel je eigenlijk gelijk al de verantwoordelijkheid. Je wil goed eten, goed slapen, goed voor jezelf en voor je lichaam zorgen. Je wil ervoor zorgen dat het nestje klaar is voor de kleine jongen (in ons geval). Naast die verantwoordelijkheid komen natuurlijk ook de verwachtingen. Hoe gaat de bevalling zijn? Wil je in bad bevallen? Wie mag er bij zijn? Wie mag de navelstreng doorknippen? Allemaal vragen waar ook ik over na heb gedacht voor de bevalling. Voor alle moeders die nog moeten bevallen: Pieker je niet suf, want het loopt altijd anders dan wat je had verwacht. In ons geval helemaal! 

De bevalling

De “kleine” jongen was namelijk niet zo heel klein. Dankzij wat extra groei echo’s en een suikertest kwamen wij tot de conclusie dat het gewoon een grote jongen zou worden. Niet geheel onverwacht eigenlijk als je bedenkt dat zijn vader 1.94 meter is. Maar goed, de kans om vroeger ingeleid te worden was daar en dat zou gaan gebeuren met precies 40 weken op de klok. Een ballonnetje hier (en niet van die leuke gekleurde feestballonen), weeënopwekkers daar, en als kers op de taart nog een ruggenprik omdat de weeënstorm van 15 uur wel een beetje teveel van het goede was.

Onze Finn is uiteindelijk met een keizersnede ter wereld gekomen. Iets waar ik van tevoren liever niet voor had gekozen, maar op dat moment is het enige wat telt de gezondheid van je baby. En ik ben er inmiddels wel achter, bij het geboren worden van je kind is dat ook gelijk de prioriteit voor de rest van je leven. Tenminste, laat ik voor mezelf spreken. Je droomt over het moederschap en verwacht er van alles van, maar die intense onvoorwaardelijke liefde voor je kind is niet te beschrijven en eigenlijk ook niet echt iets om je op voor te bereiden.

Moeder zijn is ook Ingrid zijn

Betekent dat dat ik mezelf op de laatste plek zet? Nee, zeker niet! Ik vind het heerlijk om mijn eigen ambities te kunnen nastreven, mijn passies te kunnen behouden en af en toe weer even alleen Ingrid te zijn in plaats van moeder. En dat is makkelijk praten, want geloof mij, ik heb best wel wat struggles gehad om alles weer in balans te krijgen. Nu, anderhalf jaar verder, ben ik gelukkiger dan ooit en kan ik oprecht intens genieten van alle heerlijke, grappige en vooral mooie momenten met mijn gezin. 

P.S. Laat je door niemand van buitenaf gek maken en maak je vooral niet te druk om alle verschillende meningen over moederschap. You’ve got this! 

Wil je meer weten over de zwangerschap en de bevalling? Neem dan een kijkje in Hét Zwangerschapshandboek! Hierin vind je alles over de conceptie, de zwangerschap, de bevalling en nog veel meer.