Sprong 2: De hysterische huisartsen-renner 

Yes sprong 1 hebben we gehad, nu even bijkomen en dan op naar sprong 2. Nou dat bijkomen.. dat zat er dus niet echt in. Voor mijn gevoel zat er ongeveer 3,5 dag tussen sprong 1 en 2. Goeie genade, ik ben normaal geen hysterische huisartsen-renner, maar ik betrapte mezelf er gewoon op dat ik ‘ineens’ bij de huisarts zat met Sofie.  

Nou moet ik ook bekennen dat ze een pittige start gehad heeft met een variant op het RS Virus toen ze slechts 10 dagen oud was. Daardoor lag ze vier dagen op de High Care in het Isala Ziekenhuis in Zwolle, wat natuurlijk een moeder niet heel goed doet. Zeker niet met alle kraamtranen en hormonen die door je lijf brullen op dat moment.  

Huilen, huilen, huilen  

Sindsdien ben ik wel wat voorzichtiger geworden. Mevrouw heeft ook nog een (verborgen) reflux en ja, ik weet het, alle baby’s hebben reflux maar toch.  

Het was echt drie keer shit deze sprong, Sofie was hier 8 weken oud. Huilen, heel veel huilen. Ze zat zichzelf gewoon mega in de weg. Niet weten of je nou bij iemand wil liggen of alleen, op je rug of even op je buik, slapen of spelen, wel of geen speen. Eigenlijk gewoon mega gefrustreerd.  

Ze kon niet goed in slaap komen, raakte oververmoeid omdat ze niet kon slapen, vervolgens maar weer huilen want ja – hoe maak je dat anders duidelijk aan je ouders als je een paar maanden oud bent – en daarna weer voor een hazenslaapje in slaap vallen.  

Waarna ze weer geschrokken wakker wordt (Joost mag weten waarvan ze schrok want het hele gezin durfde amper te ademenen als ze eenmaal sliep..) en het weer op een brullen zette.  

Aftellen geblazen 

De flesjes hebben opnieuw overuren gedraaid en dan net als de vorige keer: een paar slokken, niet meer willen, ik zet het flesje weg – dat was nou ook weer niet de bedoeling – dus dan toch nog maar weer een paar slokken nemen.  

Ik heb deze sprong echt letterlijk de dagen zitten wegkijken in de app, en dat zijn nogal wat dagen, want dit geintje duurde welgeteld ongeveer drie weken deze keer. Dus dat was samen met mijn man aftellen tot het einde in zicht was en Sofie eindelijk weer de vrolijke baby was die ze normaal altijd is.  

Hier doen we het allemaal voor!  

Toen ze eenmaal weer die blije baby was, zagen we vrij snel waarvoor we het dit keer allemaal gedaan hebben. Ze is helemaal druk met haar handjes tegenwoordig. Vraagt zich volgens mij echt af wat die dingen in vredesnaam zijn, waarom ze zo bewegen en wat die 5 rare uitstekels eraan doen.  

Ook als we haar op de arm hebben of tegen ons aan zodat ze over je schouder kan kijken, en we lopen rondjes, dan merken wij echt dat ze om zich heen aan het kijken is.  

De patronen van de jaloezieën (wij hebben van die zwarte voor het raam hangen) vindt ze super om te bestuderen, net als op d’r buik liggen en de wereld eens vanaf een andere hoek te bekijken. Ze kijkt zo onwijs nieuwsgierig om zich heen sinds deze sprong. Blijft toch wel genieten hoor als je al die nieuwe ontwikkelingen dan zo ziet. Oké toegegeven: als je er middenin zit dan doe je alles behalve genieten en ben je soms echt een beetje wanhopig, althans.. ik. Maar met mij vast en zeker meerdere.  

Op naar de volgende sprong

Op naar sprong 3, want die is met 140 over de snelweg onderweg deze kant op en ik verwacht dat ‘hij’ ieder moment kan aankloppen hier. Tot die tijd ben ik even druk met een peuter van 3,5, waarbij ik verwoede pogingen doe om hem zinnelijk te krijgen en die mij van de week toebeet dat ik ‘mijn grote mond moest houden’ toen ik voor de vierde keer enigszins geïrriteerd zei dat hij nú naar de wc moest. Geen idee van wie hij die zin nou weer heeft.. 😉

Benieuwd geworden en wil je alles weten over de 10 sprongen, de lastige fases en alle vaardigheden die erbij horen? Bestel dan nu het boek of download de app!