Eén en al blauwe wolk

Iedereen heeft er weleens van gehoord: de welbekende roze wolk, of in ons geval de blauwe wolk. Niet voor iedereen vanzelfsprekend, maar zo fijn wanneer je deze wél ervaart. Ik mocht gelukkig wel op deze blauwe wolk belanden en vertel graag mijn ervaring. 

Kinderwens

Al van kinds af aan wist ik het: ik wil moeder worden. Hoe dan ook, ik zou moeder worden. Ik had zelfs al bedacht dat wanneer dit niet op een natuurlijke manier zou kunnen, ik dan zou adopteren. Destijds had ik natuurlijk helemaal niet nagedacht wat dit allemaal voor gevolgen zou hebben. Gelukkig was dit ook niet nodig en raakte ik na 1x proberen meteen zwanger. Ik wist dat dit bij mijn moeder ook zo was, dus hoopte ik altijd dat ik dit van haar had overgenomen. Vorig jaar tijdens onze bruiloft vertelden mijn man en ik dat wij in verwachting waren en inmiddels is op 12 januari onze prachtige zoon Sem geboren.

De zwangerschap

De zwangerschap ben ik bijna fluitend doorgekomen. Het was dat de zwangerschapstest en de echo’s lieten zien dat ik zwanger was, want verder merkte ik er in het begin niet veel van. Later in de zwangerschap kreeg ik wat kleine kwaaltjes als moeheid en maagzuur, maar dit was prima vol te houden. Eigenlijk zat ik al voor de bevalling op die blauwe wolk, ik kon zo genieten van het getrappel en geduw in mijn buik en ik kon niet wachten om onze zoon te ontmoeten. Sem reageerde ook altijd zo erg als mijn man of ik op mijn buik duwde, dat dit altijd voor fijne en leuke momenten zorgde. 

De bevalling

Helaas wilde Sem niet met 40 weken geboren worden en werd ik dus met 41 weken ingeleid. Ik beviel dus in het ziekenhuis en het personeel daar was zo ontzettend lief dat ik mij echt op mijn gemak voelde. Nadat ik heel lang op 4cm ontsluiting bleef hangen, kreeg ik een ruggenprik en toen ging het ineens erg snel. Diezelfde avond is Sem geboren en wat was ik meteen verliefd. Het voelde zó goed en fijn om eindelijk een gezicht en lijfje te zien bij dat mannetje wat zo lang in mijn buik had gewoond. Ik wilde hem het liefst niet meer loslaten, maar wel aan de hele wereld laten zien. We gingen dan ook meteen met de hele familie videobellen om onze mooie zoon te laten zien. Toen mijn man Sem vasthield, smolt ik helemaal! De wens die we koesterden was uitgekomen en wat was hij mooi! Ondanks dat ik ondertussen gehecht werd en dit echt pijn deed, kon ik de lach niet van mijn gezicht halen. 

De kraamweek

Nadat we één nachtje in het ziekenhuis moesten blijven, mochten we op zaterdagochtend weer lekker naar huis. Diezelfde middag zijn mijn ooms, tantes en neven op kraamvisite geweest. Ik voelde me zo trots en goed, dat ik dacht ‘laat maar komen’. Elke keer als er iemand op kraamvisite kwam was ik zo trots en ik kreeg dan ook vaak te horen dat ik straalde. Mijn herstel ging ook voorspoedig en al snel wilde ik van alles gaan doen met Sem, hem de wereld laten zien. Ik gaf Sem borstvoeding en de nachten moest ik er dus altijd zelf uit, maar dit vond ik helemaal niet erg. Ik vond het juist fijn om Sem weer vast te kunnen houden, hem te voeden en daarna lekker even te kroelen met hem. Deze periode was zo fijn en intiem, ik genoot er echt intens van. 

Hoe zit het nu met die wolk?

Inmiddels zijn we al 3 maanden verder en geniet ik echt nog steeds enorm van onze zoon. Hij is zo vrolijk, lief en een echte lachebek. Ik geniet van elke ontwikkeling die hij doormaakt en ben elke keer blij als hij weer vrolijk wakker wordt na zijn slaapje. We knuffelen iedere dag nog steeds heel veel en we zingen en dansen ons de dag door. Die blauwe wolk, daar zitten we dus nog steeds op en ik hoop dat we er voorlopig nog lekker op blijven zitten!

Normaal houd ik niet zo van wolken aan de lucht, maar deze blauwe wolk mag nog wel even blijven hangen.

Linda, moeder van Sem.