Moeder zijn is… een groot feest. Zowel thuis als in mijn hoofd

“Heb jij adhd ofzo?” is een zin die ik wel 1000x gehoord heb in mijn leven. Ook niet zo gek natuurlijk, want ik dacht zelf ook altijd wel dat ik het had. Alleen had ik mezelf er nooit op laten testen omdat ik er verder geen last van had. Totdat wij ons tweede kindje kregen.

Druk in mijn hoofd

Alle ballen hoog houden werd lastiger en het idee om het voor iedereen goed te doen nog meer. Ik had totaal geen overzicht meer en in mijn hoofd was het 1 grote kermis. Iedere ochtend als ik wakker werd stond ik meteen weer aan. Welke dag is het vandaag? Wie is er jarig? Wat voor afspraken hebben we staan? Ohja, die ene vriendin heeft vandaag haar 20 weken echo, dus ik moet haar even appen. Wat gaan we vanavond eten? Om 6:30 meteen een wasje aanzetten en als het kon ook alvast wat was vouwen, want juist iets laten liggen zorgde voor nog meer chaos in mijn hoofd. En zo ging het de hele dag door. Ook in de avond kwam ik niet in slaap, juist omdat ik dan nóg meer tijd had om na te denken wat ik allemaal nog moest doen of zeker niet mocht vergeten.

Ons tweede kindje sliep de eerste 10 maanden heel slecht en werd vaak wakker in de nacht. Maar omdat het bij mij al snel 2 uur kan duren voordat ik in slaap val, sliep ik gemiddeld (in zijn eerste jaar) maar 2 uur per nacht.

Mijn droom vroeger was moeder worden

Ik had er nooit over nagedacht dat ik echt last zou kunnen krijgen van mijn ADHD als ik eenmaal kinderen zou hebben. Kinderen krijgen was iets waar ik vroeger heel veel over na dacht. Ik was 12 jaar en kreeg weleens de vraag; “Wat wil je later worden?” Dan had ik altijd maar 1 antwoord; mama. Dus toen ik mijn huidige vriend ontmoette wilde ik daar niet lang mee wachten. En al snel hadden we 2 kinderen. Maar ik kon niet genieten zoals ik dat zou willen. Ik voelde gewoon de hele dag een vervelende ‘druk’. Ook mijn vriend zei op een gegeven moment; “Daph, je bent echt heel erg opgejaagd de laatste tijd”. Dus besloot ik om er wat aan te gaan doen en hulp te vragen.

“Moeder zijn is… een groot feest. Zowel thuis als in mijn hoofd”

De diagnose

Zo kwam ik bij de huisarts die me doorverwees naar ADHD specialisten. Daar deed ik de test en een week later werd ik gebeld; “ADHD heeft 9 kenmerken, net zoals ADD. Jij scoort op ADHD het maximale (dus alle 9) en ook op ADD ontzettend hoog, 8 kenmerken. We zien niet vaak mensen die het allebei hebben én ook nog eens met zo’n hoge score, dus op zich bijzonder dat jij er nog nooit wat mee hebt gedaan”. Nou.. wisten we dat ook weer.

Een jaar lang zochten we samen naar de juiste medicatie, maar dat bleek wat moeilijker dan gedacht omdat ik overal een hele hoge hartslag van kreeg. Uiteindelijk vonden we de juiste medicatie en hoeveelheid, maar goed.. het hielp bij mij minimaal. Je moet het een beetje zien als bandjes hebben in een zwembad, het helpt je drijven maar je moet alsnog zelf je best doen om boven water te blijven. Het is voor mij een klein hulpmiddel om de dag beter door te komen.

Inmiddels zit ik een aantal maanden aan de medicijnen. De kinderen zijn alweer 4 en 2 jaar en slapen een stuk beter dan een jaar geleden. Nog steeds is het druk in mijn hoofd, maar ik kan wat makkelijker bepaalde dingen laten liggen en genieten van het moment. De momenten met de kids wanneer we wat leuks doen samen. Iedere dag kijk ik naar ze en denk ik; Jeetje.. wat vliegt de tijd voorbij. Lekker cliché natuurlijk, maar in het eerste jaar gaf ik mezelf niet eens de tijd om daarover na te denken, gewoon doorgaan op automatische piloot.

Niet alles kan perfect gaan

Door de medicijnen maar ook de goede gesprekken met de psycholoog (die mij overigens ook heel goed heeft geleerd wat ADHD nou echt precies inhoudt) ben ik anders gaan denken. Soms gaat het perfect, maar als iets niet lukt doe ik het op een ander moment. En dat lucht echt op, het is minder druk in mijn hoofd. Ik maak minder plannen en kijk wel hoe de dag loopt.

Alles wat je wil doen op een dag lukt vaak niet, en dat is goed. Het maakt niet uit. Een deel breng je (hoop ik) slapend door, het andere deel ben je druk in de weer met de dagelijkse dingen. En de rest van de tijd moet je jezelf haasten om niet te laat te komen. De tijd zelf maakt het niks uit, die tikt gewoon door. Wat we ook doen, de tijd haalt ons altijd in. We kunnen ons daardoor op laten jagen of we kunnen ons mee laten voeren. Als je je druk maakt over wat je allemaal nog moet doen of wat er allemaal nog gaat komen, hebben we geen tijd meer om te genieten van wat we hebben. Terwijl dat juist zo mooi is.

Liefs Daphne

Wil je meer eerlijke verhalen lezen over het moederschap? In ons nieuwe boek EERLIJK vertellen twintig bekende moeders hun open, eerlijke en pure verhaal over het zwanger worden, de zwangerschap, bevalling en het leven (met een baby) daarna.