Chanterend ouderschap – wie doet het niet?

Voordat ik moeder was, was ik de beste moeder die er was. Geen schermen. Altijd buitenspelen. En in gesprek met mijn kind. Geen weerwoord en perfect afgericht. Maar ik blijk toch over “kwaliteiten” te bezitten waarvan ik niet wist dat ik ze zo goed in de praktijk kon brengen. Of ik daar nou trots op moet zijn dat weet ik even niet. Maar het gebeurt. Misschien wel vaker dan dat ik zou willen.

Ik chanteer meer dan me lief is

‘Als je nu niet gaat slapen, gooi ik alle ijsjes weg!’ Zodra het mijn mond uit is, weet ik dat het fout is. Maar het is zo. Ik kom er gewoon eerlijk voor uit: ik chanteer ik er op los. En dan het liefst met snoep, ijsjes, of de juffrouwen van school. Haar favoriete dingen in haar leven dus. 

‘Eten nu, want de juffrouw gaat morgen vragen of jij wel goed gegeten hebt’. Of de welbekende ‘anders geen toetje’. Alles om maar mijn zin te krijgen, of om te zorgen dat ze doet wat ik zeg. Om te zorgen dat het op míjn manier gaat, in plaats van op die van haar.

Ontdek en stimuleer de mentale ontwikkeling van jouw baby

Download nu

De slaaf van mijn eigen kind

Ik probeerde deze week de ‘how to talk to kids methode’ om te zorgen dat de duplo nu niet een keer door mij, maar door Lua opgeruimd zou worden. Maar ze keek me aan alsof ik gek was geworden en wat ik al wist werd me weer pijnlijk duidelijk: ik ben de slaaf van mijn eigen kind. 

Hetgeen wat ik nog meer doe dan slapen: opruimen. De. hele. f*cking. dag.

Ik denk dat ik meer opruim dan dat ik tijd kwijt ben aan mijn baan. Als ze me ervoor zouden betalen zou ik schathemeltje rijk zijn. Troep opruimen. Van mijn kind. Want zelf doet ze het niet.

Lekker (niet) consequent zijn

Consequent ben ik ook. Niet. De hele dag geen snoep ‘want Lua heeft niet opgeruimd’ dus vandaag echt-geen-snoep maar ach wat kan ze ook lief spelen (??) en ze zat tenslotte bij mij in de buik (??). Of zoiets. En als ze het zo lief vragen, zeg dan nog maar eens nee.

Ik ben een mens

Ik manipuleer. Ik chanteer. Ik dreig.
Ik doe heel veel fout. Ik weet het, en toch blijf ik het doen.
Ik ben zorgzaam, liefdevol en niet zo consequent. Ik verlies weleens mijn geduld. Ik schreeuw wel eens terug. Gewoon, zoals dat gaat in het echte leven. Niet alles volgens het boekje.
Gelukkig niet.
Wij moeders, zijn tenslotte ook maar mensen.

Mirjam, moeder van Lua en Moïs.