Hart vol liefde, voor één kind

Stap binnen in mijn wereld, waar mijn hart vol is van liefde voor één kind. Als enig kind opgegroeid, heb ik altijd al gefantaseerd over een groot gezin. Maar toen de tijd kwam om zelf ouder te worden, veranderde alles.

Opgegroeid als enig kind

Zelf ben ik opgegroeid als enig kind. Ik heb me wel afgevraagd hoe het zou zijn met een broer of zus aan mijn zijde. Maar ik weet niet of dat echt een gemis was. Als ik terugkijk, realiseer ik me dat mijn jeugd voller en rijker was door het feit dat ik enig kind was. Zo was ons huis bv. klein en een extra kind zou betekenen dat we naar een groter huis hadden moeten verhuizen. Hierdoor konden we echter geld besparen en ons richten op avonturen en jaarlijkse reizen.

Als kind had ik altijd gezegd dat, als ik groot ben, ik twee kinderen wou. Mijn partner, die opgroeide met meerdere broers en zussen, was echter vanaf het begin overtuigd van het idee om slechts één kind te krijgen. We gingen wel zien na ons eerste kindje en dan beslissen.

En toen was Lucy er

De zwangerschap van Lucy, onze dochter, vond ik niet fijn. Ik was heel lang misselijk en moest daarna heel veel aanpassen wegens zwangerschapsdiabetes. De bevalling echter was vlot en zou ik zo opnieuw doen. Maar eens Lucy er was, voelde ik me compleet. Hoe je zoveel liefde voor zo’n klein wezentje kan voelen, is onbeschrijfbaar. Het verlangen naar twee kinderen verdween volledig.

Eerst en vooral omdat m’n hart vol is. Vol liefde, voor één kind. Ik kan het echt niet geloven dat ik zoveel liefde voor een tweede kind zou kunnen voelen. Of dat ik nog plaats heb, naast de liefde die er nu is voor Lucy. 

Daarnaast vind ik het ouderschap behoorlijk intensief.  Ik ben directeur van een kleine vereniging. Ik wil ook groeien in die job en uitdagingen blijven aangaan. En daarnaast wil ik de best mogelijke mama zijn. Al m’n vrije tijd gaat naar mijn dochter. We spelen, knutselen, wandelen, doen uitstapjes, … Alles met plezier maar ook met de grootste uitdagingen. 

Als derde telt het financiële luik ook mee. Ik wil m’n dochter alles geven dat ze nodig heeft in het leven. Wil ze later de duurste opleiding volgen die er is? Dan wil ik haar die kansen geven. Ik wil Lucy haar mogelijkheden en kansen niet beperken.  Ook wat betreft gezondheidskosten. Nu is ze op en top gezond, en laten we vooral hopen dat dat zo zal blijven. Maar je weet nooit wat het leven brengt en welke uitdagingen ons te wachten staan.

Dus mijn hart, ons hart is vol. Vol liefde, voor één kind.

Enig kind zijn, is dat niet zielig?

En wat de rest daarover denkt? Dat maakt helemaal niets uit. We krijgen wel vaker de vraag of er een tweede kindje komt. En eigenlijk zou men dat niet moeten vragen. Nee, we willen dit niet, en onze mening is duidelijk. Maar wat als we het wel wilden, maar het niet kon?

En is dit ‘zielig’ voor onze dochter? Geen broertje of zusje om mee te spelen? Welnee, haar grootste vriend is onze Zwitserse herdershond. Daarnaast heeft ze bakken vriendjes in klas en in onze vriendengroep. Ze groeit, bloeit en is gelukkig!

Het enige waar ik soms over pieker, is wat er gebeurt als mijn partner en ik er niet meer zijn. Zal Lucy dan alleen staan? Door zelf enig kind te zijn, denk ik hier wel over na. Maar ik heb een fantastische partner en een prachtige vriendengroep waarbij ik altijd terecht kan, ik ben er dan ook van overtuigd dat dat voor Lucy ook het geval zal zijn. 

“Choosing to have one child is choosing to pour all of your love, energy, and dedication into nurturing a single soul, ensuring it thrives in a world filled with endless possibilities.”