Een bewuste keuze: ik ben een alleenstaande moeder

Ik ben Nina, 35 jaar en moeder van Ross van bijna 3. 

Ik ben echt dol op mannen, maar die verantwoordelijke man die monogaam was en een leuke vader zou zijn, zat er nooit tussen. Het gevoel mij te moeten binden aan iemand voelde nooit goed, maar een kinderwens had ik wel. 

Ik voelde onrust

Voordat Ross er was voelde ik altijd een soort onrust. Ik leg mensen wel eens uit dat ik het gevoel had dat ik mijn liefde niet kwijt kon. De onzekerheid of ik ooit zwanger kon raken deed veel met mijn mentale gezondheid. Soms voelde dat heel eenzaam.

Toen ik een aantal jaren geleden naar het ziekenhuis ging om mijn kinderwens te bespreken kreeg ik te horen dat ik zonder hormonen nooit zwanger zou raken, mijn PCOS zag er slecht uit. Een aantal maanden later was ik zwanger, zónder hormonen. Poging 2 was al raak!

Alles viel op zijn plek

Nu Ross er is valt alles op zijn plek. Zodra Ross werd geboren verdween het stukje onrust die ik de afgelopen jaren had gevoeld. Hij is meer dan ik ooit had durven dromen. Grappig, aandoenlijk, slim, super actief en ontzettend lief.

Minder werken als alleenstaande moeder

Ik werkte 32 uur in de gevangenis op de psychiatrie en ik werk nu 28 uur als wijkconsulent. Meer stabiliteit en rust voor thuis. Als Ross niet lekker is, kan ik thuis werken. Het is een heerlijke baan waarbij ik me niet hoef te verantwoorden dat ik moeder ben. Ik raad iedereen aan, als je een werkgever hebt waar geen ruimte is voor het moederschap, om een baan te zoeken waar dit je niet in de weg staat. 

Luisteren naar mijn onderbuikgevoel 

Ik merk dat ik als alleenstaande moeder goed naar mijn onderbuikgevoel kan luisteren en daardoor steviger in mijn schoenen sta als het op opvoeding komt. Ik heb geen ruggespraak nodig of toestemming. Vanaf de zwangerschap voelt dat als een heel erg groot voordeel. Ik heb keuzes voor Ross gemaakt die met een partner waarschijnlijk discussie had opgeleverd. Nu was ik degene die de beslissing maakte, die goed voor mij voelde.

Ik doe het graag alleen

Op mijn babyshower werd duidelijk waarom ik het graag alleen wil doen.

Een groot deel van de aanwezige vriendinnen had in de ochtend al gekookt voor hun partner en briefjes achtergelaten wat hun kind die dag nodig had. Ik was zo verbaasd hoe het toch mogelijk is dat een partner daarin een vrouw nodig heeft en niet eens weet hoe het schema van hun eigen kind eruit ziet. Hoezo doe je het dan samen? 

Bewust alleenstaande moeder

Als ik vertel dat ik een bewust alleenstaande moeder ben (zonder achtervang) geven ze aan veel respect voor mij te hebben. Ik leg dan uit dat in veel relaties een vrouw toch alles alleen doet. Het grote verschil is dat als ik moe ben, ik tegelijk met Ross naar bed kan en ik niet nog een leuke partner hoef te zijn. 

Slechte nachten in je eentje

Ross heeft meer dan een half jaar niet goed geslapen toen hij 1 was. Hij werd meer dan 20/30 keer per nacht wakker. Niks hielp. De enige tip die ik iedereen kan geven is: ga op tijd naar bed, slaap bij wanneer het kan en zet je sociale leven op een laag pitje. Ik weet heel zeker dat als ik in die tijd een partner had gehad, de relatie misschien geen stand had gehouden. Op een dag nam ik Ross bij mij in bed en sliep hij ineens door. Tot op de dag van vandaag slapen we samen en maakt hij voor het eerst sinds zijn geboorte hele nachten. 

Dankbaar

Iedere dag als ik naar Ross kijk ben ik zo dankbaar. Ik droomde vroeger van samen Kerst vieren met je kind, lekker koken voor je kind, samen op stap. Elke dag met hem voelt nog steeds alsof ik in een droom leef. Tuurlijk zou een partner soms leuk of handig zijn, maar ergens vind ik het heel erg fijn dat ik alleen over Ross hoef na te denken en al mijn tijd en energie in hem kan stoppen!

Nina, moeder van Ross.