Buitengewoon bevrucht: een solo-avontuur in de wereld van vruchtbaarheid

De medische molen vol onderzoeken, medicijnen en onzekerheden die door velen wordt doorlopen om een kinderwens te vervullen is niet ongebruikelijk in Nederland, en toch is er zo weinig over bekend. Mijn doel is om anderen te informeren over de rompslomp die komt kijken bij een vruchtbaarheidstraject. Of je deze nou volgt om medische redenen of andere beweegredenen, zoals ik als alleenstaande wensmoeder. 

Altijd al de wens voor een kindje

Als tiener keek ik al vol bewondering naar Teen Mom, een TV-programma dat tienermoeders volgt. Als ik nu zwanger zou worden, zou ik het zeker houden, had ik al bedacht. Toen ik een paar jaar later samenwoonde met mijn vriend, dacht ik dat het niet lang meer zou duren tot ik moeder zou worden. Hij had ook een kinderwens, was een paar jaar ouder en we hadden het er al zo vaak over gehad. En zelfs al voorbereidingen getroffen.

Mensen zeggen weleens dat ik te veel in de toekomst leef, te ver vooruit denk. Dat is misschien ook wel zo, maar ik kon het niet laten. Dit was mijn droom, wat ik het allerliefste wilde, en het was zo dichtbij. Dan ben je toch gek als je daar niet helemaal voor gaat?

Mijn kinderwens werd steeds groter, de kans steeds kleiner

Pagina’s vol kan ik schrijven over deze periode, de relatiebreuk die volgde, en alle mislukte relaties daarna. Dat mijn kinderwens zo groot was, heeft een grote invloed gehad op mijn partnerkeuzes en op hoe ik in relaties heb gestaan. Een kind, dat was het doel. Nu zie ik pas hoe dat juist alles heeft verpest. Toen ik erachter kwam dat ik ook op vrouwen val, heb ik nog een enorme klap moeten verduren. Die droom van dat simpele gezinnetje zoals ik dat altijd voor mij zag, was er niet meer. 

De belangrijkste keuze van mijn leven

Inmiddels zijn we tien jaar verder en is mijn kinderwens nog altijd even groot. Groter misschien wel. Een schaduw van jaloezie bekruipt me als ik iemand achter een kinderwagen zie lopen, of de buurkinderen spelend langs zie hollen. Toen twee jaar geleden mijn relatie strandde, heb ik een keuze gemaakt. Misschien wel de belangrijkste keuze van mijn leven. Ik ga niet meer wachten. Ik ga niet meer op zoek naar de perfecte partner of de ideale situatie. Ik ga mijn wens vervullen. 

Mijn traject naar een baby

Een enorme zoektocht vol hoogte- en dieptepunten heeft gevolgd. Het in orde maken van mijn omstandigheden (woonomgeving, baan, financiën), het delen van mijn plan met familie en vrienden, de vruchtbaarheidsonderzoeken, de psychologische testen, het zoeken van een donor, het ‘daten’ met een donor, het erachter komen wat ik wel en niet wil. Dat was nog maar het begin.

Soms vraag ik me af wat ik in godsnaam aan het doen ben. Misschien hoor je geen moeder te worden, als het zo moeilijk gaat. Toch voel ik nog steeds die enorme wens om een kind te krijgen. En dat motiveert me om door te zetten, ook als de tegenslagen elkaar opvolgen.

Ik ben niet de enige met een onvervulde kinderwens

Eén ding dat ik heb geleerd in dit proces, is dat ik niet de enige ben met een onvervulde kinderwens. Niet de enige die op zoek is naar een donor, een draagmoeder of een co-ouder. Niet de enige die keer op keer emotioneel getest wordt. Er zijn zoveel vrouwen, en mannen, die een traject aangaan dat oneindige emoties, tijd, energie, en heel veel geld kost om hun kinderwens te kunnen vervullen. Met het delen van mijn verhaal, en het meenemen van anderen bij elke stap die ik in dit traject zet, wil ik het taboe rondom niet-conventionele manieren van kinderen krijgen doorbreken.

Een positieve zwangerschapstest

Mijn tocht om zwanger te worden zit er inmiddels op. Na anderhalf jaar kliniek in en uit te zijn gegaan voor echo’s en onderzoeken, mijzelf vol te hebben gespoten met medicatie (en zaad natuurlijk), stond ik vijf maanden geleden met een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Ik kon het niet geloven, en zelfs nu ik een bolle buik heb en mijn baby voel schoppen, voelt het soms nog surrealistisch.

Mijn traject zit er nog lang niet op, de uitdagingen die mij tegemoet komen lijken steeds groter te worden. Ondanks de ontelbare keren dat ik heb getwijfeld aan mijn keuzes, heb ik nooit getwijfeld aan mijn vermogen om een kind te dragen, te baren en op te voeden. Wat ben ik dankbaar voor de mogelijkheid om moeder te worden, en alle hulp die ik heb gehad om mijn wens te verwezenlijken. 

Mijn ongepolijste verhaal inclusief alle pieken en dalen is te volgen op mijn Instagram. Hier deel ik om de dag een nieuwe stap in mijn traject en zwangerschap.

Ik wil iedereen die zich daartoe geroepen voelt uitnodigen om mij te contacteren bij vragen, opmerkingen of om hun verhaal te delen. Mijn inbox is altijd open!